Κ.Β. 4-12-2010

Σάββατο βράδυ σ' ένα κλαμπ στο χάος κοιτάς τον κόσμο που δε χορεύει και τον κόσμο που δουλεύει ένας φίλος σου περνάει, χαιρετάει και φεύγει δεν υπάρχει νόημα, ο ρυθμός ανεβαίνει υπάρχει μόνο το κορμί σου και κάμποσοι άλλοι τυχαίες σχέσεις που συμπίπτουν γιατί είναι Σάββατο βράδυ Σάββατο βράδυ σε μια γωνία  σκέφτεσαι: ποιος έχει τη δύναμη, αυτός που χτυπάει ή αυτός που πονάει; τι είναι αυτό που έχει πιο μεγάλη σημασία η θέση των άστρων ή η παγκόσμια ιστορία  ένας μεγάλος έρωτας ή μια απλή συνουσία; 

Ένα τέτοιο Σάββατο βράδυ  το Anorak Team έφερε στην πόλη της Καβάλας για άλλη μια φορά και συγκεκριμένα στο καφέ-μπαρ Θαλασσογραφία  τον Κωνσταντίνο Β. Η τελευταία φορά που ο Κ.Β. ήρθε στην Καβάλα ήταν στα πλαίσια του 1ου Anorak Festival τον Ιούνιο του 2009 στο κάστρο της πόλης... 

Παρότι αυτή τη φορά σε αντίθεση με το 2009 ο χώρος της σκηνής ήταν περιορισμένος, ο Κ.Β. έδειχνε πιο ζωντανός από ποτέ... και αεικίνητος... Μπορώ να πω ότι πέρασε καλύτερα από όλους εκεί μέσα, "χανόταν" μέσα στους έναστρους ήχους της μουσικής του όπως χάνεται ένας έφηβος μέσα στις μελωδίες της αγαπημένης του μπάντας... σαν κανονικός έφηβος κυριολεκτικά... ή μάλλον ένας αιώνιος έφηβος... όπως τις νύχτες εκείνες που τις περνάς σε κλειστά κλαμπ της συμφοράς και vιώθεις πως είσαι ανασφαλής σε κάθε κατάχρηση επιρρεπής σπρώχνεις  ανθρώπους για να περάσεις και διώχνεις τις σκέψεις για να μην κλάψεις αλήθεια, πώς είναι μια καρδιά από γυαλί και κάποιος που χάνεται από στιγμή σε στιγμή;

 

 

Δεν ξέρω πώς συμβαίνει με τον Κ.Β. αλλά στις συναυλίες του στην Καβάλα συμβαίνει πάντα κάτι απρόοπτο... Αυτή τη φορά όταν ανέβηκε για 2η φορά στη σκηνή ξεκίνησε να τραγουδάει χαμηλόφωνα κρατώντας την κιθάρα του, μόνο που οι ομιλίες του κοινού από κάτω σκέπαζαν τη φωνή του σε τέτοιο βαθμό ώστε να αναγκαστεί να κάνει σχόλιο και να δείξει την ενόχλησή του... για άλλη μια φορά το κοινό της Καβάλας στάθηκε ολίγον τι ανάξιο μιας άψογης κατά  άλλα διοργάνωσης... ο ήχος ήταν καλός, αν και η διαρρύθμιση του μαγαζιού δε βοηθούσε πολύ. Το ακόμα καλύτερο όμως ήταν ένας γεμάτος ενέργεια Κωνσταντίνος Β σε συνδυασμό με τη χαμηλή τιμή του εισιτηρίου, μόλις 10 ευρώ...

Αν και οι σόλο δουλειές του και οι προσωπικοί του δίσκοι είναι μουσικά άρτιοι, ωστόσο για μένα Κωνσταντίνος Β θα σημαίνει πάντα Στέρεο Νόβα... που θα θυμίζουν τις εποχές εκείνες που μια Μοτοκούζι διασχίζει το μεγάλο δρόμο,  κρατάς την Πολαρόιντ σαν μοναδικό όπλο  αν κλέβαμε το Βόλβο απ' την άλλη άκρη του δρόμου θα 'φευγες μαζί μου μέχρι το τέλος του κόσμου; αλλά ό,τι και να γίνει ο χρόνος μου τελειώνει, λεω "η μέρα αυτή πάει"  μα ο χρόνος επιστρέφει κι εγώ τα ίδια πάλι λέω. Λέω "τώρα μπορώ ν' αλλάξω, μα είναι ήδη αργά" και αφήνω τη ζωή μου να πνιγεί στα ρηχά...

Έι σε σένα μιλάω...Μην αφήσεις τη ζωή να σε πάρει από κάτω
τους φόβους που σε τρέφουν να τους κάνεις κάτι άλλο
κάνε τους ποίηση ή μηχανήματα σπουδαία
Μη γυρνάς την πλάτη, μη ζεις στο ψέμα
πολέμησε το άδικο και κάθε είδους βία
σκέψου θετικά και μη γελάς με ηλίθια αστεία
πιο τρελός κόσμος δε θα μπορούσε να υπάρξει
δες τους πλούσιους, τους μεσαίους, την εργατική τάξη
σε χτυπάνε και νομίζεις πως χτυπιέσαι όταν χορεύεις
γύρνα και χτύπα τους με όλα αυτά που εσύ πιστεύεις
αυτή είναι μια αιτία να μπορείς να γελάς
ή απλά κάποιοι στίχοι να μπορείς να τραγουδάς
δες την ψυχή μου, είναι τόσο πεινασμένη
σα μια τίγρη που είναι στο κλουβί κλεισμένη
κοίταξε, η ζωή μάς ανήκει
δε θα χαθούμε γιατί ένας δρόμος ανοίγει